کیفیت زندگی، عوامل تنیدگی آور و روش های مقابل های در بیماران تحت درمان با همودیالیز

مقدمه: بیماران تحت درمان با همودیالیز با عوامل تنش زای متعددی از قبیل جسمی، روانی و اجتماعی مواجه می باشند و کیفیت زندگی آنان تحت تاثیر این عوامل قرار می گیرد به طوری که روش زندگی، وضع خانوادگی، موقعیت های شغلی و اجتماعی دستخوش تغییرات زیادی می گردد و امیدی به آینده ی خود ندارند. مشکل عمده این بیماران که موجب پیچیده تر شدن شرایط کیفی زندگی شده روش های مقابله ای و تطابقی با بیماری است و دامنه این واکنش ها از کسب مجدد و کامل توانایی تا خودکشی متغیر است و این پژوهش با هدف کلی تعیین کیفیت زندگی، عوامل تنیدگی آور و انواع روش های مقابله ای در بیماران تحت درمان با همودیالیز در بیمارستان رامسر و تنکابن سال 1385 انجام شده است.مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه توصیفی – مقطعی می باشد جامعه آماری تمامی بیماران واجد شرایط تحت درمان با همودیالیز در دو بیمارستان رامسر و تنکابن بودکه پژوهش بر روی 42بیمار انجام شد. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسش نامه چهار قسمتی می باشد:که شامل مشخصات فردی، کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی، عوامل تنیدگی آور و روش های مقابله ای (تطابقی) می باشد، جمع آوری اطلاعات از طریق مصاحبه بوده است تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی (کای-دو، تی مستقل و آنالیز واریانس) و با کمک نرم افزار SPSS انجام گرفته است.یافته ها: یافته ها نشان می دهد که اکثریت نمونه های پژوهش زن (9/61 درصد)، در گروه سنی 67-57 سال (6/27 درصد)، بی سواد (5/59 درصد)، عدم تامین مخارج زندگی تا حدودی (6/47 درصد) و سابقه دیالیز به مدت یک سال (3/33 درصد) می باشد. اکثریت نمونه ها کیفیت زندگی در بعد جسمی عمومی و کیفیت عمومی زندگی در حد پایین (به ترتیب 1/88 درصد و 9/61 درصد) و در بعد فعالیت های مهم انسانی در حد متوسط (2/45 درصد)، در زمینه عوامل تنیدگی آور جسمی و روانی در حد کم (5/90 درصد و 3/64 درصد) و در بعد اجتماعی در حد زیاد (2/45 درصد) و در زمینه شیوه مقابله ای مشکل مدار در حد کم (8/54 درصد) و هیجان مدار در حد زیاد (83 درصد) داشته اند. بین وضعیت جسمی عمومی و فعالیت های مهم انسانی با اشتغال و کیفیت زندگی با مخارج زندگی اختلاف معنی دار بوده است (به ترتیب 000>P، 05/0>P و 04/0>P).بحث و نتیجه گیری: یافته های پژوهش نشان می دهد با این که عوامل تنیدگی آور جسمی و روانی در حد پایین بوده اما شیوه مقابله ای هیجان مدار در حد زیاد و کیفیت عمومی زندگی در حد پایین می باشد. بنابراین لازم است برای ارتقاء کیفیت زندگی این بیماران با ارائه خدمات پرستاری در جهت آموزش و حمایت تاکید بیشتری بر روی شیوه های مقابله ای مناسب شود.